Chronisch ziek en ondernemen(d)
Tien jaar geleden ben ik vanuit huis gestart. Ideaal vanwege het zelf kunnen indelen van mijn tijd en verdelen van werkdruk. De kinderen waren nog jong en omdat mijn lichaam niet altijd klaar stond op het moment dat ik dat wilde, deed ik er naar mijn idee goed aan om volledig zelfstandig te gaan, want dan ben ik zo lekker flexibel!
Voelen! Hoe dan?
Wat heb ik mij druk gemaakt, wat heb ik geschopt tegen het feit dat ik chronisch ziek ben. En dan na zoveel jaar zie ik het totaal anders, want de chronische ziekte heb ik voor me weten te winnen.
Connecting the dots!
Ik mag er dan wel tussenuit geweest zijn, maar dat wil niet zeggen dat ik stilgezeten heb. Vier jaar geleden moest ik bijkomen van mijn burn out waarin duidelijk werd dat ik aardig wat op te ruimen had. En toen ik zover was om mijn coach praktijk weer op te pakken, besloot ik toch eerst om mijn verhaal op papier te zetten.
IK
Na goede afronding van mijn gestelde doelen eind 2020, wordt door mijzelf de druk op 1 januari alweer opgevoerd om de vervolgdoelen voor 2021 goed van start te laten gaan. Ik heb er zin in!
Emoties!
Op weg naar de top zag ik mezelf al op het podium staan. Zestien jaar en toen al een gruwelijk mooie missie. Alles had ik er voor over, het ging bijna als vanzelf. Ik zou tophockeyspeelster worden. Alles werkte mee om dat te kunnen bereiken. Een altletisch lichaam, goeie techniek, snelheid en een dosis doorzettingsvermogen. Mijn ultieme droom was het Nederlands elftal.
Schaamte
Alleen al de geur van insuline zorgt ervoor dat ik mij altijd wil verstoppen, ver weg van de mensen om mij heen. De geur is zo indringend, daarvoor wil ik geen enkele verantwoordelijkheid dragen.